Dalam kesusasteraan Latin, Appius Claudius Caecus menggunakan istilah ini dalam Sententiæ, beliau, merujuk kepada keupayaan manusia untuk mengawal nasibnya dan apa yang mengelilinginya: Homo faber suae quisque fortunae ("Setiap manusia ialah artifeks takdirnya").

Dalam perbincangan antropologi lama, Homo faber, sebagai "lelaki bekerja", berhadapan dengan Homo ludens, "lelaki bermain", yang mementingkan hiburan, jenaka dan masa lapang. Ia juga digunakan dalam buku George Kubler, The Shape of Time sebagai rujukan kepada individu yang mencipta karya seni.[1]